admin
“Ik proef iets wat bedorven is”
Op 26 maart 2016 is het boek “Ik proef iets wat bedorven is” verschenen, de eerste dedicated bloemlezing van Nederlandse hekeldichten sinds 1938, onder redactie van Alexis de Roode, Daniël Dee en Benne van der Velde. De bloemlezing met harde cover is verschenen bij de Groninger uitgeverij Passage en kost €19,90 in de boekhandel. Hij is ook online te bestellen. De hekeldichten zijn ingedeeld in elf categorieën:
- Tegen landen, streken en hun bewoners
- Tegen klein leed
- Tegen de liefde en haar medeplichtigen
- Tegen persoon X of Y Tegen een bepaald slag mensen
- Tegen wetenschap, industrie, moderniteit
- Tegen politieke en maatschappelijke toestanden
- Tegen poëzie en de literaire wereld
- Tegen dichter X
- Tegen God en goddelozen
- Tegen alles en nog wat
Bosrand
Op een herfst zonder geloof
ging ik naar de hoeders van gene zijde.
Het was toen oktober
en mijn haar kleurde rood.
Ik ging uit de tijd,
dat wil zeggen,
ik ging uit de wereld.
Sprak tot een omgevallen boom
en zong voor één stervend blad.
Ik zag dat het denken
een lelijk huis was:
een vierkante woondoos
die ongenadig oprees uit de polders.
Sloopkogels!
Maar had alleen een BIC M10.
Langs een slootje schrijf ik dit,
bij dalend licht,
met uitzicht op een bosrand.
Tussen de stammen,
waar de nacht al begonnen is,
fluit een vogel de aarde stil.
De Nachtzoen
Op vrijdag 9 oktober was Alexis de Roode voor de tweede keer te beluisteren in De Nachtzoen met het gedicht “Nachtgebed” uit de bundel Gratis tijd voor iedereen.
Voorleesgedichten
Jacques Klöters is niet alleen een van de oprichters van Don Quishocking, radiopresentator en groot kenner van de vaderlandse kleinkunst, maar leest ook al 20 jaar gedichten voor in zijn programma De Sandwich, al voor zulks in de mode raakte. Hij heeft nu een bloemlezing samengesteld van zijn favorieten. Grondig geteste gedichten, om elkaar voor te lezen bij het slapengaan en bij het opstaan. Alexis de Roode staat erin met drie gedichten. We are very pleased. Spoed u derhalve naar de boekhandel.
In de Nachtzoen
Alexis de Roode was recent te gast in De Nachtzoen. Dit heeft geleid tot twee uitzendingen.
De eerste uitzending is hier te bekijken.
De tweede wordt uitgezonden in de nacht van 9 op 10 oktober.
Gedicht voor Klokkenluidersgilde
Toegang tot klokkenzolder
18 sep 2015 – Alexis de Roode heeft een gedicht geschreven in opdracht van het Utrechts Klokkenluiders Gilde, dat de klokken van de Dom en vele andere klokken in de stad dagelijks luidt. Het verzoek was om een strofisch gedicht te schrijven. Uiteindelijk is het zelfs een gedicht in strofes van telkens vier jambische vijfvoeters geworden, met rijmschema abba. Het Klokkenluidersgilde is er, naar verluidt, erg blij mee. Men kijkt naar de mogelijkheid om er een UKG-lied van te maken. Het gedicht zal later in 2015 verschijnen in de bundel Klokkenpoëzie, die door het Klokkenluidersgilde wordt uitgegeven.
Een soort hondje
Het zeehondje dat in de Oudegracht in Utrecht werd gevonden op 27 augustus 2015 is inmiddels teruggezet in zee.
Doe het niet zeiden ze
je bent er niet gewenst
het is gevaarlijk
je verdrinkt in een sluis
maar de vis raakte op
ik geloofde in mezelf
in avontuur
in grachten vol vis
het was een lange tocht
en het was inderdaad gevaarlijk
tussen containerschepen door
rivieren op, kanalen in
maar ik bereikte die stad
en zwom in de gracht
mijn kop hoog boven water
trots als een zeekomkommer
ik zag die tweepoters ademhappen
ze leken ongevaarlijk
ik ging heel even aan land
om die stad wat beter te bekijken
ik werd meteen opgepakt
en afgevoerd in een busje
gevangen gezet in AZC Pieterburen
teruggezet in zee
ik hap in een plastic zak
als ik mijn ogen sluit zie ik ze nog
zilveren zoetwatervisjes
die nooit een zeehond hadden gezien
mijn zusjes draaien om mij heen
ik vertel ze hoe de voorntjes
vanzelf in mijn mond zwommen
ongeloof en hoop in hun ogen
ik weet nu de weg
deze zomer of de volgende
dan gaan we, niet alleen
maar met duizenden
Reis
Reis
Ik ga niet weg,
maar blijf ook niet hier.
Er kan dus niemand mee.
Ik ga op reis in een kleerkast
zonder hout, met alleen
maar nacht en ruimte.
Een lange reis
over geringe afstand,
steeds verder naar binnen.
Er blinkt iets in de verte,
onbereikbaar
maar zeer nabij.
Het is de robijn
in de ring van Sinterklaas,
gemaakt van 600 jaar oud plastic.
Hij lijkt op de bloemdieren
in de diepzee
die licht geven in de onderstroom.
Dat is de enige plek op de wereld
waar ik heen kan;
die plek is overal.
En als ik aan zal komen,
is iedereen die niet mee kon
al daar.
(ongepubliceerd)
De lege landen
Ik zit in de trein naar Utrecht
als ik mij plotseling afvraag:
waar is het wonder?
Want alles wat ik zie, bestaat zo ontzettend:
struikjes, koetjes, boerderijen,
er is geen speld tussen te krijgen.
Neem nu die haagbeuk:
die staat daar maar
aan de rand van een weiland.
Beetje groen zijn. Beetje groeien.
Het is allemaal zo van deze wereld!
Geef mij a.u.b. een wonder,
een heel klein krasje
in het diamant van de feiten,
een mirakeltje van niets,
er hoeft heus geen engel bij
of donderstem.
Al is het maar die haagbeuk
die op een mistige ochtend
een beetje is verschoven.
Dan weet ik genoeg.
(uit de bundel: Geef mij een wonder, Uitgeverij Podium, 2005)
Landbouw
Het is in onze tijd gaan lijken of landbouw iets ouderwets is, iets hinderlijks. Maar al ons voedsel, elk tussendoortje komt uit de landbouw, ook hagelslag, ook de rol drop die we bij het benzinestation kopen: suikerbieten, maïs, zoethout, etc. Het is ergens in de aarde gegroeid, geoogst en verwerkt. Wij zijn van grond gemaakt. Je lichaam zelf is een landbouwproduct. De mens staat in dit opzicht zeer dicht bij het varken. En bij de modder. De grond waar we achteloos over lopen, zouden we moeten aanbidden. Niets voor niets kust de paus de grond in elk land waar hij aankomt. Een goed ritueel is om voorafgaand aan elke maaltijd de ingrediënten van de maaltijd in gedachte één voor één af te gaan, en te bedenken waar ze vandaan komen, en je de ingrediënten voor te stellen toen ze nog leefden, de boer die ze geoogst heeft, enzovoort.