Hans van Willigenburg heeft een lovende recensie over ‘Een steen openvouwen’ geschreven voor The Post Online waarin hij signaleert dat de gedichten in de bundel vaak fungeren ‘als verdelger van illusies’. Hij zegt onder meer: ‘(…) de kracht van poëzie – en zeker ook van deze poëzie – is dat het gordijnen openschuift die in de kranten gesloten blijven.’ Het oordeel valt positief uit: ‘Als het verleidelijk is veel uit een bundel te citeren, en dat is het in dit geval, wijst zoiets meestal op kwaliteit en een zekere vorm van meeslependheid.’ De recensie in TPO is de zesde recensie die over de bundel verscheen.

De hele recensie is hier na te lezen.

Piet Gerbrandy bespreekt deze maand ‘Een steen openvouwen’ in De Groene Amsterdammer. Gerbrandy begint zijn bespreking met de introductie van een sleutelbegrip voor de beoordeling van kunst, dat, zoals hij aangeeft, genre-overstijgend is: trefzekerheid. Hij wijst net als eerder Dieuwertje Mertens in Het Parool o.a. op het belang van compositie en context in de bundel, waardoor bepaalde gedichten, die over het randje dreigen te gaan, alsnog aan boord worden getrokken. Zoals Gerbrandy over het gedicht ‘Scotty’ schrijft: “dit lijkt iedere subtiliteit te ontberen, maar dankzij de context werkt het genadeloos”. Het lijkt erop dat deze bundel niet vanzelfsprekend in het genre poëzie valt waar Gerbrandy van houdt, maar hem desondanks erg aanspreekt. “Of het nu komt doordat Alexis de Roode een nieuw terrein heeft aangeboord of doordat zijn dichterschap gewoon gerijpt is, in elk geval is ‘Een steen openvouwen’, zijn vierde bundel, een wonder van trefzekerheid.” En passant ontsleutelt Gerbrandy in een handomdraai ook een van de minst toegankelijke gedichten van de bundel, het titelgedicht – zoiets is de man toevertrouwd.

In Meander staat een interview met Alexis de Roode, over goed & kwaad, engagement in de poëzie, het hoe en waarom van bepaalde gedichten en natuurlijk het gouwe ouwe “hoe lang doe je nu over zo’n gedicht”. Een quote: ‘Poëtisch engagement is wat mij betreft een contradictio in terminis, die hoogstens een magische betekenis heeft, en daarom alleen maar kan leiden tot begripsverwarring. Politici, zorgverleners, politiemensen, maatschappelijk werkers zijn geëngageerd. Die maken hun handen vuil in hun feilbaar streven om de wereld te verbeteren.’

Bij het interview staan ook 4 gedichten afgedrukt. En de vijfde bundel wordt alvast aangekondigd. Lees het hele interview hier.

De sterren staan gunstig. Na vier sterren in het Parool en twee positieve besprekingen in Trouw en Meander, nu ook vier sterren in Haarlems Dagblad, Noordhollands Dagblad, Leidsch Dagblad en De Gooi- en Eemlander, waar recensent Eric Kok de bundel bespreekt. De recensent signaleert veel ironie, die soms over de kop slaat, en soms omslaat in giftigheid.