Het gedicht ‘Winter’ uit de bundel Gratis tijd voor iedereen is opgenomen in de geïllustreerde bloemlezing voor kinderen Ik wou dat ik een vogel was waarin 366 natuurgedichten bij alle dagen van het jaar staan, met illustraties van Frann Preston-Gannon. Het boek is in De Wereld Draait Door van harte aanbevolen door Matthijs van Nieuwkerk: ‘Echt een prachtig, prachtig, prachtig boek.’ Het gedicht ‘Winter’ staat bij 9 februari.

Op deze zelfde dag las Jacques Klöters in zijn radioprogramma De Sandwich het gedicht ‘Witte zwanen zwarte zwanen’ voor, bij het begin van het tweede uur. Het is hier nog voorlopig na te beluisteren.

White swans, black swans

Farewell oh England, my Lionheart.
Hail Celtic bards, Saxon soaks.
Jokers, scientists, philosophers.
Shakespeare and Turner, Newton and Darwin,
Thomas Tallis and Kate Bush.
Travellers from pole to pole, liberators of the Netherlands,
for centuries the yardstick
of everything that was good and witty
on my mother’s tiny telly.

Who saw this coming? Quite honestly,
you always had it in you:
hooligans, Margaret Thatcher, lukewarm beer,
cold chips, see-through nylon blouses with gold thread.

The island rows groggily off, with Benny Hill at the oars.
I hear that snatch of music playing.
It began with King Arthur and ends with Nigel Farage.
England’s shut shop, the key is kaputt.
It grieves me to see you like this.

Alexis de Roode

Alexis de Roode werkt momenteel aan een nieuwe bundel onder de werktitel “Paradijs”, samen met Anne Broeksma. De bundel gaat over de relatie tussen mensen en dieren, en het verlies van het paradijs. Lees hieronder een van de gedichten in wording:

De noordzeegarnaal

Een garnaal is mijn lievelingsvis hou op
jij zegt dat je een garnaal best zou kunnen doden
maar die is wel zo gevoelig en delicaat
met zijn kleine kraaloogjes
met zijn hoge voorhoofd
met zijn voelsprieten bij z’n mond

Hij zwemt nieuwsgierig door de diepzee
niets ontgaat hem
geen golfje dat breekt geen slakje dat sterft
hij is het gevoeligste zeewezen dat ooit heeft geleefd
zintuigen die wij niet eens begrijpen

En dan heb ik het nog niet over zijn roze kleur gehad
want die heeft hij niet
alleen als je hem kookt
in werkelijkheid is hij doorzichtig
in de kleur van de zee

Kijk eens hoe groot dat hoofd is
het is een voertuig en een vis ineen
is hij moe van zwemmen dan laat hij zich zakken
en loopt gewoon verder over de zeebodem
vertrouwend op zijn pantser

Hij vervoert zichzelf en zijn gedachten
maar wat hij denkt zullen we nooit begrijpen
wij zijn roze en ondoorzichtig
wij zijn al gekookt